• Zeeleven en vulkaanpracht op La Gomera

    Op naar La Gomera, het groenste van alle Canarische Eilanden. Wij gaan er op zoek naar een goeie ankerplek en laten het geklus in Tenerife achter. Hoewel we het ook in de ankerbaai niet kunnen laten een paar laagjes verf te smeren. Van Santa Cruz in NW Tenerife varen we met een mooi windje naar ZO. Dat ging heerlijk, maar het was al vrij snel duidelijk dat de zes knopen snelheid gemiddeld die we nodig hadden om voor het donker in La Gomera aan te komen, niet gehaald werden. Daarom eerst voor anker aan de zuidkant van Tenerife. Dit is de kant van het eiland waar veel stranden zijn, in…

  • Oversteek naar Canarische Eilanden

    Na een periode in Portugal van wachten op beter weer en een zieke Björn, zijn we onderweg naar Tenerife, een van de Canarische Eilanden. Op dag 5 zijn we moe en hard toe aan een douche, maar we zitten helemaal in het ritme en zijn gelukkig. We vangen zelfs een bonito, en eten heerlijke ceviche. Met nog net geen land in zicht valt de wind weg en we besluiten te motoren tot er weer wind is. Als we buiten samen het zeil opdoeken horen we ineens vanuit de kajuit een schelle piep, als een fluitketel. Het lampje van het temperatuuralarm brandt…   Aan het begin van de oversteek verlieten we…

  • Spanje en Portugal – deel 3 (Portugal)

    Na het vertrek van onze gasten begonnen we aan de uitgestelde klusjes; wassen, boodschappen doen, gas bijvullen (met een kruiwagen de berg op in Cangas), watersportwinkels afstruinen naar dat ene onderdeel. Sinds begin oktober zijn we in Portugal. De Portugese kust is de laatste jaren berucht om aanvallen van groepen jonge orka’s, met name op zeilboten. Ze bijten in het roer of duwen er minuten of soms uren lang hard tegenaan. Geen van de adviezen van andere zeilers lijkt echt iets uit te halen – pingers die hoge piepen uitzenden, rotjes, achteruit varen, diesel/chloor/zand overboord, iedereen heeft wel over een wondermiddel gehoord, maar elk wondermiddel is tot nu toe ontkracht…

  • Spanje en Portugal – deel 1 (Coruña en de ria’s)

    Wat?! Al sinds biskaje niets meer geschreven? Nou, ga dan maar even zitten, we hebben van alles beleefd. Toen we de Golf van Biskaje overstaken, deden we dat in de wetenschap dat we een lek hadden. Na het anker ophalen op de rivier de Fal bleek de motor eerst weinig en al vrij snel geen vermogen te hebben. Gelukkig hadden we stroom en wind mee, dus al manoeuvrerend door de smalle rivier konden we met het grote motoronderhoudboek op schoot constateren dat er geen transmissievloeistof meer in de keerkoppeling zat. Uiteindelijk zijn we met een sleepje door de Ruimtevaarder de haven van Falmouth ingetrokken. Een monteur wist ons alleen te…

  • Over de Golf van Biskaje

    0015 UTC (kwart over twee ‘s nachts NL tijd). De wekker gaat. Mijn wacht begint. Het is al de negende set van drie uur slaap sinds we ruim twee dagen eerder uit Engeland vertrokken. Björn staat al naast m’n zeebed; het is tijd om te gijpen. Een manoeuvre waarvoor een van ons naar het voordek moet, dus die we op zee altijd samen doen. Fijn dat het tot de wachtwissel heeft kunnen wachten, anders moet je er tussendoor uit. Terwijl ik m’n zwemvest aantrek en met m’n ogen nog half dicht word ik ineens overvallen door een schaterlach. Zijn we wel helemaal lekker? Deze tocht is een aaneenschakeling van slaapgebrek,…

  • Zeebenen

    Rond 10u varen we geheel volgens schema de grootste sluis ter wereld uit (nou ja, de kleine jachtensluis die erbij hoort dan). Een bruinvis zwaait ons uit; ons eerste voorproefje op de dolfijnen en walvissen waar we zo naar uitkijken. Bestemming: Ramsgate, VK. Een goede test voor Sirena, waarmee we door corona tot nu toe alleen nog maar een kleine stuk langs de Nederlandse kust hebben gevaren. En dat bleek nodig…   Wat varen betreft gaat de reis schitterend. We varen aan de wind, met windkracht 5 richting Engeland. Zeiljacht Ruimtevaarder met wie we opvoeren is links afgeslagen naar Scheveningen en wordt steeds kleiner. Sirena vaart heerlijk op vol tuig;…

  • Vertrokken

    We zijn vertrokken! Hoewel Linda al langer volhield dat we ‘eigenlijk al vertrokken zijn, want we hebben geen baan en huis meer’, voelt het toch echt een stuk echter als je van je zwaaiende ouders wegvaart.   Het was een pittige laatste week met veel afscheid en een paar uitdagende klussen. Maar het was vooral ook een hele leuke laatste week, want veel bezoek – alle vette kinderhandjes zitten nog als een lief aandenken op het raam van de kooi – en gelukte moeilijke klussen! De elektra bleek de grootste uitdaging. Kabels trekken (zie foto Björn in bakskist; hij is echt door dát gat naar binnen gekomen), 2x 60kg accu’s…