• Thuiskomen

    Toen we, ergens midden op de Grote Oceaan, besloten niet verder met Sirena te varen dan Nieuw Zeeland, zagen we meteen helemaal voor ons hoe we dan wèl terug zouden komen: met een vrachtschip! Tot 2020 kon je op sommige vrachtschepen een hut boeken en meevaren naar hun bestemmingen. Dan duurt een tocht van Nieuw Zeeland naar Nederland ineens een…

  • Down under

    Wij zijn terug in Nederland; het gezellige, gehaaste, overvolle, efficiënte, groene, platte, frisse, nuchtere Nederland, met alle mensen die we zo hebben gemist. Daardoor heeft het lang geduurd voordat ik er klaar voor was om dit bericht – het één na laatste – te schrijven. Het laatste, over onze terugreis en thuiskomst, staat al in de steigers om volgende week…

  • Nieuws in Nieuw Zeeland

    We zitten op een steen uit te kijken over Lake Wanaka, met allebei een flinke ijsco, als de telefoon gaat. Het is Rob, de bootmakelaar. We kijken elkaar gespannen aan, en wachten nog even met opnemen. Wat zou Rob willen? Er is wel wat interesse in Sirena, maar tot nu toe is er nog maar één kijker geweest. Misschien heeft…

  • Nieuwe thuishaven

    Inmiddels is het hier heerlijk zomerweer, maar toen we aankwamen in Nieuw Zeeland was het guur. Misschien zijn we watjes geworden, maar we (oké ik) zaten met dikke sokken en twee truien aan en een fleecedekentje over de benen; mutsen op als we ze mee hadden gehad. Toch ook wel weer lekker, en een eerste teken dat ons leven er…

  • Op naar Aotearoa

    Normaal zit ik ‘s nachts urenlang sterren te kijken. Nu schittert er iets anders in de lucht. Onweer. De telefoons, Iridium en marifoon liggen al in de oven (kooi van Faraday) en ik ga naar buiten om de motor aan te zetten. Als de bliksem inslaat, kunnen we dan in ieder geval de motor en communicatieapparatuur nog gebruiken. De zoute…

  • Bula!

    Fiji is verreweg de grootste eilandengroep waar we geweest zijn. De twee hoofdeilanden zijn enorm en er omheen en tussen liggen allemaal kleine eilanden en riffen. Voordat we daar mogen overnachten, moeten we steeds eerst toestemming vragen aan de chief van het dichtstbijzijnde dorp, door middel van ‘sevusevu’. We hadden ons natuurlijk ingelezen, maar vonden het toch maar moeilijk ons…

  • Land in zicht

    De Stille Oceaan is zo groot dat je tijd hebt om zelfs het moeilijkste dilemma in hapklare brokken te hakken. Voor ons was dat de vraag: gaan we door? We zijn deze reis begonnen met drie uitgangspunten: we gaan (en hebben gespaard voor) ongeveer drie jaar, we gaan in principe via de passaatroute de wereld rond en we stoppen als…

  • Walvissen op Niue

    Afscheid van Maupiha’a was bitterzoet: het was fijn om weer in beweging te komen en we wilden graag naar Niue, maar moeilijk om het paradijs te verlaten. De laatste avond hebben we bij Hina thuis een onvervalste Bonte Avond gehad; vanaf het moment dat ze doorhad dat ik ukulele kon spelen mocht er alleen nog maar gezongen en gespeeld worden…

  • Ia ora na!

    Na de rust en vrijheid van de Tuamotus beleven we de Genootschapseilanden met een dubbel gevoel. Aan de ene kant doen we ons te goed aan de geneugten van Franse supermarkten en stokbroodjes steak-frites bij eetstalletjes aan de weg. Aan de andere kant is het een komen en gaan van jetski’s, toerbootjes en cruiseschepen. Maar als je niet middenin het…

  • Tijd in de Tuamotus

    Ankeren in een atol is echt een feestje. Het water is zo helder dat je vanaf 20 meter diepte al kan scouten naar een goeie zandplek op de bodem om het anker op te leggen, en de paar honderd meter brede strook palmstrand en koraal die je van de oceaan scheidt zorgt ervoor dat je zelfs met harde wind op…