Spanje en Portugal – deel 1 (Coruña en de ria’s)
Wat?! Al sinds biskaje niets meer geschreven? Nou, ga dan maar even zitten, we hebben van alles beleefd.
Toen we de Golf van Biskaje overstaken, deden we dat in de wetenschap dat we een lek hadden. Na het anker ophalen op de rivier de Fal bleek de motor eerst weinig en al vrij snel geen vermogen te hebben. Gelukkig hadden we stroom en wind mee, dus al manoeuvrerend door de smalle rivier konden we met het grote motoronderhoudboek op schoot constateren dat er geen transmissievloeistof meer in de keerkoppeling zat. Uiteindelijk zijn we met een sleepje door de Ruimtevaarder de haven van Falmouth ingetrokken. Een monteur wist ons alleen te vertellen wat we al wisten, namelijk dat er ergens een lek zat. Maar hoeveel en hoe erg het was, dat moesten onderweg ontdekken. Omdat er voor de oversteek van Biskaje veel wind voorspeld was en we van de vorige eigenaar een levensvoorraad transmissievloeistof hebben meegekregen durfden we de oversteek wel aan, maar we hebben wel continu met gezonde spanning gepeild onderweg.
Een paar drupjes af en toe zouden we wel uitzitten tot de volgende keer dat we de boot voor groot onderhoud op de kant zetten, maar helaas zakte het peil te hard. Dat betekende dat de keerkoppeling uit elkaar moest en dat is geen kleine klus. Dus aangekomen in A Coruña gingen we met lood in de schoenen op zoek naar een monteur en zagen we onszelf al weken op de kant staan. Maar met behulp van de havenmeester vonden we Danièl en hoewel hij geen woord Engels sprak, en wij geen Spaans, wist hij ons met een beetje Google Translate, veel handgebaren en wat tekeningetjes te vertellen dat de boot niet het water uit hoefde, en hij de klus snel kon klaren, mits we zelf wat voorwerk konden doen. Al sloeg hij wel even een kruisje toen hij hoorde hoe oud de motor was. De motor, die onderaan de ingang van de boot ligt, werd met veel lijnen en katrollen (handig, zo’n boot) via de ingang iets omhoog getakeld zodat de keerkoppeling eraf kon – de boot in en uit deden we zo lang even via het raam boven het bed. Na twee dagen sleutelen en even wachten op onderdelen was het ineens klaar en behalve een nu kromme steunbalk waar we de motor aan optilden is alles weer bij het oude! We voelen ons enorme mazzelaars.
We genoten in de tussentijd van het heerlijke eten en de sfeer in A Coruña, maar zodra de wind goed stond grepen we onze kans om naar het hoogtepunt van de Spaanse kust te varen: de ria’s. Ria’s zijn ondergelopen riviervaleien waar, in het geval van de drie zuidelijkste ria’s van Spanje, een eiland voor ligt die de ergste oceaandeining tegenhoud. Er wordt druk gevist in de ria’s, wat je kunt zien aan de talloze vissersboten en mosselvelden, maar vooral kan proeven in het ontiegelijk lekkere eten. Vooral polpo – super malse inktvis die op de een of andere manier altijd door een stokoude mevrouw in grote ketels geknipt wordt op een tempo waarvan je zeker weet dat er ook een paar vingerkootjes meekoken – was favoriet bij ons.
Elk van de Ria’s aan de noordwestkust van Spanje, boven Portugal, is ongeveer zo groot als het Grevelingenmeer, en dat betekent dat elk stadje of baaitje in een dagtochtje van een uurtje of twee de bereizen is. Een heerlijk uitgangspunt voor een bezoek van een week van twee vrienden uit Nederland, Niels en Dymph. De eerste ria die we met hen bezochten, Ria de Arousa, staat bekend om zijn ambachtelijkheid en karakter. Vrezend dat dat betekende dat we in een grote toeristenval zouden stappen, zeilden we ietwat argwanend een schitterend een gebied in. In Rianxo (“Riansjo”) begon precies het weeklange festival van Maria de Guadeloupe, de beschermheilige van dit visserstadje. Op internet vonden we een programma, dat eenmaal door de vertaalmachine gehaald nog steeds veel aan de verbeelding overliet: van vermouth-proeverij tot vuurwerkshow en van schuimparty tot koorzang-wedstrijd – het festival van Maria de Guadaloupe leek op z’n zachtst gezegd eclectisch. We wilden in ieder geval graag de opening meemaken, want hoewel we wel een beeld hadden bij een katholieke processie waren we bijzonder geïntrigeerd door de belofte van een ‘maritieme processie’ op het programma.
