• Oversteken naar Kaapverdië

    De oversteek naar Kaapverdië begon gespannen. We voelden het allebei. De afvaart uit de haven ging door moeilijke valwinden niet helemaal soepel en we hadden allebei de vorige oversteek-aankomst, achter de reddingsdienst aan, nog vers in het hoofd. Een stemmetje in ons hoofd zei ‘wat zal er dit keer stuk gaan?’ Helaas eiste ook deze tocht inderdaad slachtoffers. Maar we vonden al gauw ons ritme en uiteindelijk beleefden we op deze oversteek een paar van onze gelukkigste momenten tot nu toe. We beginnen maar even met wat er kapot ging, dan is dat maar gebeurt; zo ging het onderweg ook. Op dag één bleek het lummelbeslag, waarmee de giek vast…

  • Pepernoten

    Met dit recept voor pepernoten maakte mijn moeder de blits bij Nederlanders toen mijn ouders in de jaren '70 in Jordanië woonden. Zo ver weg in een vreemd land smaken ze naar thuis en dat deden ze voor ons ook op de oceaan tussen de Canarische Eilanden en de Kaapverdië. Ze zijn zo makkelijk dat ik ze als klein kind al hielp rollen; mijn eerste bakherinnering. Er is hooguit wat geduld voor nodig om de kleine balletjes allemaal ongeveer even groot te rollen. Dit recept is precies genoeg voor één bakplaat vol (of twee boot-oven-bakplaten, dus ik heb onderweg een half receptje gemaakt), mits je mooie kleine pepernootjes rolt. 

  • Zeeleven en vulkaanpracht op La Gomera

    Op naar La Gomera, het groenste van alle Canarische Eilanden. Wij gaan er op zoek naar een goeie ankerplek en laten het geklus in Tenerife achter. Hoewel we het ook in de ankerbaai niet kunnen laten een paar laagjes verf te smeren. Van Santa Cruz in NW Tenerife varen we met een mooi windje naar ZO. Dat ging heerlijk, maar het was al vrij snel duidelijk dat de zes knopen snelheid gemiddeld die we nodig hadden om voor het donker in La Gomera aan te komen, niet gehaald werden. Daarom eerst voor anker aan de zuidkant van Tenerife. Dit is de kant van het eiland waar veel stranden zijn, in…

  • Oversteek naar Canarische Eilanden

    Na een periode in Portugal van wachten op beter weer en een zieke Björn, zijn we onderweg naar Tenerife, een van de Canarische Eilanden. Op dag 5 zijn we moe en hard toe aan een douche, maar we zitten helemaal in het ritme en zijn gelukkig. We vangen zelfs een bonito, en eten heerlijke ceviche. Met nog net geen land in zicht valt de wind weg en we besluiten te motoren tot er weer wind is. Als we buiten samen het zeil opdoeken horen we ineens vanuit de kajuit een schelle piep, als een fluitketel. Het lampje van het temperatuuralarm brandt…   Aan het begin van de oversteek verlieten we…

  • Kipstoofpot uit Iran (khorest fesenjan)

    Khorest fesenjan is een Iraans gerecht dat naast Mansaf uit Jordanië een van de favoriete Arabische gerechten is bij Linda’s ouders thuis. De smaak is het best te beschrijven als hartig en troostrijk. Het is één van onze go-to oversteekrecepten; we maken dan van tevoren een grote panen warmen op wat we nodig hebben. Het is ontzettend makkelijk, zeker voor hoe extreem lekker het is; mits je iets hebt om de walnoten fijn te hakken. Alleen de granaatappelmelasse is misschien niet overal te verkrijgen, maar heel goed te vervangen door appelstroop of andere dingen. Dan smaakt het iets minder Arabisch maar niets minder lekker.

  • Schwarzwalder port-torte

    Als er één gebakje typisch Portugees is dan is het natuurlijk pastei de nata. Ik dacht altijd dat dat een heel matig gebakje was, een zwartgeblakerde, taaie, smakeloze eiercustard in een slof bakje dat ooit bladerdeeg was. Maar dat is hoe je ze in Nederland krijgt. In Portugal krijg je een heerlijk bladerend deeg met daarin een lobbige vulling die smaakt naar melk direct uit de koe. En omdat er in Portugal op elke hoek van de straat een pastelleria zit, een soort kruising tussen een bakkerij en een café met altijd super goeie koffie, hebben we er geen tekort aan gehad.Maar ja. Pasteis de nata moeten klaarblijkelijk onder een…

  • Spanje en Portugal – deel 3 (Portugal)

    Na het vertrek van onze gasten begonnen we aan de uitgestelde klusjes; wassen, boodschappen doen, gas bijvullen (met een kruiwagen de berg op in Cangas), watersportwinkels afstruinen naar dat ene onderdeel. Sinds begin oktober zijn we in Portugal. De Portugese kust is de laatste jaren berucht om aanvallen van groepen jonge orka’s, met name op zeilboten. Ze bijten in het roer of duwen er minuten of soms uren lang hard tegenaan. Geen van de adviezen van andere zeilers lijkt echt iets uit te halen – pingers die hoge piepen uitzenden, rotjes, achteruit varen, diesel/chloor/zand overboord, iedereen heeft wel over een wondermiddel gehoord, maar elk wondermiddel is tot nu toe ontkracht…

  • Spanje en Portugal – deel 2 (Ria’s en bezoek)

    Met de boot veilig voor anker in de baai voeren we met de bijboot naar Rianxo. In de kleine haven zagen we dat de hele vissersvloot binnen lag en dat alle boten mooi gepavoiseerd waren (met vlaggen versierd). Aan land was iedereen op zijn paasbest, de dames een keurige jurk en panty’s, de mannen in pak, en dat in de brandende zon. Wetende hoe serieus veel Spanjaarden het katholieke geloof nemen hadden wij gelukkig ook een keer ons best gedaan en niet ons meest verschoten t-shirt aan. Bij de kerk stond het beeld van Maria de Guadeloupe al klaar, werden er nog even wat zegeningen gedaan en was het blaasorkest…

  • Spanje en Portugal – deel 1 (Coruña en de ria’s)

    Wat?! Al sinds biskaje niets meer geschreven? Nou, ga dan maar even zitten, we hebben van alles beleefd. Toen we de Golf van Biskaje overstaken, deden we dat in de wetenschap dat we een lek hadden. Na het anker ophalen op de rivier de Fal bleek de motor eerst weinig en al vrij snel geen vermogen te hebben. Gelukkig hadden we stroom en wind mee, dus al manoeuvrerend door de smalle rivier konden we met het grote motoronderhoudboek op schoot constateren dat er geen transmissievloeistof meer in de keerkoppeling zat. Uiteindelijk zijn we met een sleepje door de Ruimtevaarder de haven van Falmouth ingetrokken. Een monteur wist ons alleen te…

  • Over de Golf van Biskaje

    0015 UTC (kwart over twee ‘s nachts NL tijd). De wekker gaat. Mijn wacht begint. Het is al de negende set van drie uur slaap sinds we ruim twee dagen eerder uit Engeland vertrokken. Björn staat al naast m’n zeebed; het is tijd om te gijpen. Een manoeuvre waarvoor een van ons naar het voordek moet, dus die we op zee altijd samen doen. Fijn dat het tot de wachtwissel heeft kunnen wachten, anders moet je er tussendoor uit. Terwijl ik m’n zwemvest aantrek en met m’n ogen nog half dicht word ik ineens overvallen door een schaterlach. Zijn we wel helemaal lekker? Deze tocht is een aaneenschakeling van slaapgebrek,…