• Bonusavonturen op Trinidad

    De tewaterlating ging soepel en alle belangrijke klussen zijn afgevinkt. Letterlijk, want Björn houdt en vinklijstje bij (soms doen we een klusje dat niet op de lijst staat en dan zet hij het er achteraf bij, gewoon om het af te kunnen vinken). We stonden dan ook in de startblokken om naar Grenada te vertrekken. Alleen de tuiger moest nog langskomen om het onderwand te vervangen dat bij controle niet meer goed bleek. Maar helaas kwam hij met lege handen; de stag is nog onderweg naar Trinidad. We liggen dus nog even stil. Trinidad is, onder meer door de situatie in buurland Venezuela, niet het meest veilige land om te…

  • Nieuwe vrienden op Carriacou

    Op Carriacou maakten we een lange wandeling; van Hillsborough aan de ene kant van het eiland over een bergkam en door een bos naar Windward aan de andere kant. In Windward liggen traditionele houten zeilschepen die worden gebruikt voor wedstrijden, dus die wilden we wel eens zien. Op de hoofdstraat in Hilsborough kwamen er twee straathonden naar ons toe die na even op een afstandje snuffelen snel doorliepen, dezelfde kant op als wij. Ik vroeg nog: “He gezellig jongens, lopen jullie mee?” Na een paar honderd meter kregen we sterk de indruk dat ze dezelfde kant op moesten als wij. Vrolijk kwispelend liepen ze mee, door straten, langs huizen en…

  • Nederland! (Statia & Saba)

    Sint Eustatius – of ‘Statia’ – is net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland. Maar behalve de ambtenaren is niets overduidelijk Nederlands. Toch vingen we soms een glimp van herkenning op. In de vorm van een straatnaam, de voordeur die mijn oma ook had, het logo van de bieb, of een typisch Nederlandse stoeptegel. Wel voel je op het eiland de koloniale geschiedenis duidelijk, door de goed geconserveerde forten en huizen uit die tijd of benamingen als ‘het slavenpad’. In de gouden eeuw kon met de Nederlanders vrij gehandeld worden, omdat de Fransen, Engelsen en Spanjaarden op dat moment met hen – in tegenstelling tot met elkaar…

  • Barbuda, St Kitts & Nevis

    Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…

  • Waitukubuli en Karukera

    Dominica is vergeleken met de andere eilanden (en zeker na Martinique) meer ongerept en heel weelderig. Er zijn talloze watervallen en het grootste deel van het eiland bestaat uit jungle. Ook de sfeer in de twee steden waar we waren – Roseau en Portsmouth – was top. Vriendelijke en relaxte mensen, in voor een praatje, dat klassiek eindigt met “ja mannn”. Het museum in Roseau vertelde ons dat het beste dat Columbus had gedaan weer weggaan was, en leerde ons dat de oorspronkelijke naam Waitukubuli is; vrijvertaald ‘lang is haar lichaam’. Dat daarmee het grote hoogteverschil bedoeld worden hebben we geweten. We hadden grote wandelambities op het eiland, maar eerst…

  • Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk

    Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…

  • Ontlading op de oceaan

    Groene planten, turquoise water, roze bloemen, gele bananen, een weelderige regenboog overspoelde ons toen we na 21 dagen varen aankwamen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. We zijn in Bequia, één van de Grenadines, en het is hier net een ansichtkaart, zo mooi.   De onstuimigheid die we beschreven in het vorige bericht heeft bijna tot het eind aangehouden. Geen oppervlak was veilig zonder antislipmatje, en als je iets moest doen waar twee handen voor nodig zijn, zoals een kop thee inschenken, gebruikten we daarvoor het cardanisch fornuis. Alleen de laatste twee of drie dagen was het iets rustiger. Zo relatief rustig zelfs dat ik op een gegeven…

  • Sodade

    Ons Kaapverdische avontuur begint op Sal; een opvallend kaal eiland. Er groeit nagenoeg niks en behalve zout en vis zijn er geen grondstoffen. Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. Palmeira, waar wij aankomen en moeten inklaren, heeft niet veel meer dan simkaartenwinkels en een supermarkt ter grootte van een gemiddelde Nederlandse nachtwinkel voor de locals, en een paar eettentjes en souvenirshops voor het busje toeristen dat dagelijks vanuit badplaats Santa Maria afgeleverd om een dagje met tourcatamaran “Sodade” te varen. Huizen zijn soms mooi en goed onderhouden, soms onafgebouwde krotten, en dat dwars door elkaar. We liepen het dorp in vijf minuten uit, en dan sta je in de…

  • Oversteken naar Kaapverdië

    De oversteek naar Kaapverdië begon gespannen. We voelden het allebei. De afvaart uit de haven ging door moeilijke valwinden niet helemaal soepel en we hadden allebei de vorige oversteek-aankomst, achter de reddingsdienst aan, nog vers in het hoofd. Een stemmetje in ons hoofd zei ‘wat zal er dit keer stuk gaan?’ Helaas eiste ook deze tocht inderdaad slachtoffers. Maar we vonden al gauw ons ritme en uiteindelijk beleefden we op deze oversteek een paar van onze gelukkigste momenten tot nu toe. We beginnen maar even met wat er kapot ging, dan is dat maar gebeurt; zo ging het onderweg ook. Op dag één bleek het lummelbeslag, waarmee de giek vast…

  • Goed gezelschap

    De laatste etappe van de Engelse zuidkust tot we oversteken naar Spanje bestond uit weinig wind, kronkelende kreken en nieuwsgierige show-offs. Met een verse startmotor trokken we naar Portland, iets onder Weymouth; de wind liet een tocht naar het westen nog niet toe. Portland is een grote marinehaven waarvandaan tijdens de olympische spelen in 2012 de zeilwedstrijden gehouden werden. Toen wij er lagen waren er in de enorme buitenhaven continu jeugdwedstrijden om naar te kijken, met misschien wel 100 kleine zwaardbootjes tegelijk. De korte tijd in Portland hebben we gebruikt voor een wandeling naar het puntje van de landtong, waar je goed kan zien waarom die kaap zo berucht is.…