• Bonusavonturen op Trinidad

    De tewaterlating ging soepel en alle belangrijke klussen zijn afgevinkt. Letterlijk, want Björn houdt en vinklijstje bij (soms doen we een klusje dat niet op de lijst staat en dan zet hij het er achteraf bij, gewoon om het af te kunnen vinken). We stonden dan ook in de startblokken om naar Grenada te vertrekken. Alleen de tuiger moest nog langskomen om het onderwand te vervangen dat bij controle niet meer goed bleek. Maar helaas kwam hij met lege handen; de stag is nog onderweg naar Trinidad. We liggen dus nog even stil. Trinidad is, onder meer door de situatie in buurland Venezuela, niet het meest veilige land om te…

  • Aan de slag op Trinidad

    Vanaf het moment dat Sirena op de kant gehesen werd, zaten we meteen in een lekker ritme. Een typische klusdag begint om 6 uur voor een paar koele uurtjes, gevolgd door een enorme onweersbui rond 11 uur, roti om 12 uur en moe maar voldaan douchen om 16 uur. Een groot deel van de tijd gaat op aan roestige plekken weer goed maken. Doordat er minimaal 6 lagen van verschillende chemische middelen op gaan die elk 3-24u moeten drogen en geen van allen tegen regen kunnen, is het een arbeidsintensief proces. Je moet ontvetten, roest weghalen met de draadstaalborstel op de haakse slijper of als die er niet bij kan…

  • SXM (Sint Maarten)

    Er zijn niet veel dingen zo magisch als vanuit je bed zo het water in duiken en tussen de vissen snorkelen. Maar die vissen ook lange tijd onder water van dichtbij kunnen bekijken leek ons al helemaal gaaf. Daarom wilden we graag leren ‘freediven’, en dat is gelukt op St. Martin/Maarten! Bij freediven leer je duiken met alleen je eigen longen als tank. Onze instructeur Florian, een sympathieke Franse ex-marinier, leerde ons de fijne kneepjes van het ademen en vooral ontspannen. De les begon bij hem thuis op een yogamatje, waar we zo lang mogelijk onze adem in moesten houden als referentiekader. Dat lukte ons allebei zo’n twee minuten. Na…

  • Nederland! (Statia & Saba)

    Sint Eustatius – of ‘Statia’ – is net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland. Maar behalve de ambtenaren is niets overduidelijk Nederlands. Toch vingen we soms een glimp van herkenning op. In de vorm van een straatnaam, de voordeur die mijn oma ook had, het logo van de bieb, of een typisch Nederlandse stoeptegel. Wel voel je op het eiland de koloniale geschiedenis duidelijk, door de goed geconserveerde forten en huizen uit die tijd of benamingen als ‘het slavenpad’. In de gouden eeuw kon met de Nederlanders vrij gehandeld worden, omdat de Fransen, Engelsen en Spanjaarden op dat moment met hen – in tegenstelling tot met elkaar…

  • Barbuda, St Kitts & Nevis

    Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…

  • Antigua – Life’s a beach

    Meestal sta ik aan het roer van Sirena als we gaan aanleggen bij een tanksteiger of haven. Dat is zo gegroeid en omdat ik het inmiddels zo veel vaker heb gedaan dan Björn gaat het mij veel makkelijker af, dus we laten het maar zo. Zo verdelen we wel meer taken. Ons schip is vrij moeilijk bestuurbaar en dat zie je er ook wel aan af, dus als we een soepele aankomst hebben krijgen we wel eens een complimentje van de havenmeester. Dat is een leuke opsteker, maar helaas komt het regelmatig neer op “wat knap, voor een vrouw”. Nooit slecht bedoeld of zelfs bewust, maar wel onnodig. Björn doet…

  • Waitukubuli en Karukera

    Dominica is vergeleken met de andere eilanden (en zeker na Martinique) meer ongerept en heel weelderig. Er zijn talloze watervallen en het grootste deel van het eiland bestaat uit jungle. Ook de sfeer in de twee steden waar we waren – Roseau en Portsmouth – was top. Vriendelijke en relaxte mensen, in voor een praatje, dat klassiek eindigt met “ja mannn”. Het museum in Roseau vertelde ons dat het beste dat Columbus had gedaan weer weggaan was, en leerde ons dat de oorspronkelijke naam Waitukubuli is; vrijvertaald ‘lang is haar lichaam’. Dat daarmee het grote hoogteverschil bedoeld worden hebben we geweten. We hadden grote wandelambities op het eiland, maar eerst…

  • Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk

    Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…

  • Ongevraagd advies op Sint Lucia

    Als er vrienden op bezoek komen leggen we de steeds maar langer wordende klussenlijst eindelijk opzij en zijn we even ongegeneerd in vakantiestemming. Snorkelen, in de hangmat liggen, door een stadje slenteren, roadtrips, wij waren er helemaal klaar voor! Maar waren we ook klaar voor …slangen?   Voordat we vrienden Raisa en Dirk oppikten op Sint Lucia hadden we een korte stop op Sint Vincent om onze nieuwe bijbootmotor op te halen. De bus in Sint Vincent was een feest voor de zintuigen. In een 12-persoons busje worden rustig 18 mensen gestopt, waarna de ‘conducteur’ nog wel een randje vindt om op te staan of een schoot om op te…

  • Mindelo & Santo Antao

    De laatste dagen Kaapverdië staan in het teken van de oversteek over de Atlantische Oceaan voorbereiden. Dat betekent laatste reparaties en bevoorraden (voor zover dat gaat hier, maar onze bilge ligt nog vol houdbare spullen). Een paar dagen voor oud en nieuw begint onze oversteek. Maar eerst: wandelen op Santo Antao met Peggy! Santo Antao is het groenste eiland van Kaapverdië. Aan de noordkant zijn de rotsen weelderig begroeid, en overal tussendoor wuiven de pluimen van het suikerriet. Het is onmogelijk op de foto vast te leggen hoe mooi dat is. Het is echt een veel natter eiland dan de andere Kaapverdische eilanden; op de laatste dag waren we zelfs…