• Nieuws in Nieuw Zeeland

    We zitten op een steen uit te kijken over Lake Wanaka, met allebei een flinke ijsco, als de telefoon gaat. Het is Rob, de bootmakelaar. We kijken elkaar gespannen aan, en wachten nog even met opnemen. Wat zou Rob willen? Er is wel wat interesse in Sirena, maar tot nu toe is er nog maar één kijker geweest. Misschien heeft ie alleen maar een vraag. De telefoon is al drie keer overgegaan, we moeten er toch echt aan geloven. We nemen op. Op dat moment toeren we al zo’n vier weken door Nieuw Zeeland met onze tweedehands Nissan Dualis – die we aan het eind van de reis in Christchurch…

  • Ia ora na!

    Na de rust en vrijheid van de Tuamotus beleven we de Genootschapseilanden met een dubbel gevoel. Aan de ene kant doen we ons te goed aan de geneugten van Franse supermarkten en stokbroodjes steak-frites bij eetstalletjes aan de weg. Aan de andere kant is het een komen en gaan van jetski’s, toerbootjes en cruiseschepen. Maar als je niet middenin het feestgedruis gaat liggen is er genoeg rust en natuur te vinden en vriendelijke mensen zijn er sowieso volop. En de aantrekkingskracht voor toeristen – of die nu per vliegtuig, cruiseschip of zeilboot komen – is onmiskenbaar: sappige groene kliffen die qua schoonheid voor de Marquesas niet onderdoen, omringt door een…

  • Tijd in de Tuamotus

    Ankeren in een atol is echt een feestje. Het water is zo helder dat je vanaf 20 meter diepte al kan scouten naar een goeie zandplek op de bodem om het anker op te leggen, en de paar honderd meter brede strook palmstrand en koraal die je van de oceaan scheidt zorgt ervoor dat je zelfs met harde wind op heerlijk vlak water ligt; om van de overdaad aan verse kokosnoten nog maar te zwijgen. Er zijn zelfs slingers op het feestje, want we ‘versieren’ de ankerketting met stootwillen, zodat ie een beetje boven de grond drijft en niet verstrikt raakt in de koraalclusters waarmee de bodem bezaaid is. Als…

  • Anker op!

    Zo, wij zijn weer ‘boven Jan’! Maar het duurde wel even. Man man man wat hebben wij ons beroerd gevoeld. Koorts, hoofdpijn, pijn in spieren en gewrichten, overgeven, huiduitslag, jeuk, het is allemaal langs gekomen. We deden niet veel meer dan slapen, paracetamollen eten en water drinken. Volgens de RMD-dokter (en Dokter Laura) was het hoogstwaarschijnlijk een tropisch muggenvirus (zika, dengue of chikungunya), maar of het nou uiteindelijk een mug of de griep was, de remedie blijft hetzelfde: uitzieken.   Het voordeel was dat wachten op het nieuwe ankerlier niet voelde als wachten. Tegen de tijd dat ie er was, waren we ook pas weer sterk genoeg om ‘m te…

  • Trouble in Paradise

    Ons ankerlier is kapot. Dat is vrij onhandig, aangezien het ankerlier ervoor zorgt dat we ons anker op kunnen halen en ons kunnen verplaatsen. Onze zware boot ligt aan een goed zwaar anker met een zware ketting, dus met de hand ophalen is geen reële optie – we hebben het geprobeerd. En in tegenstelling tot een koelwaterpomp, hydrofoor, dieselopvoerpomp, dynamo of zelfs anker hebben we er geen reserve van in de bakskist liggen. Dus nu is het wachten op een nieuw lier. Het moet gezegd: er zijn slechtere plekken waar het had kunnen gebeuren. Het is overal om ons heen ansichtkaartwaardig, de mantaroggen (ook wel floppy boys) zwemmen ‘s avonds…

  • Guna Yala

    We worden ‘s ochtends wakker in Puerto Perme bij het geluid van vogels en een hol gebonk dat tegen de bergen terugkaatst. Een man staat op het strand een kano uit te hakken met een bijl. Als we later aan land gaan en aan de praat raken vertelt hij trots dat hij alle kano’s die hier liggen heeft gemaakt; de meester scheepsbouwer dus. Zijn naam is Roberto Rodriguez en hij vertelt honderduit over het vakmanschap van kanobouwer, ook al verstaan we maar een tiende van wat hij vertelt. De kano’s worden uit één flinke boomstam vervaardigd, die ze verder landinwaards vellen. Roberto wijst ons de weg naar het dorp, een…

  • Vrienden in Colombia

    Laura en Jelle staan ons al op te wachten als we na een lange busreis aankomen bij het appartement. Er zijn nog geen drie seconden nodig om alles weer als vanouds te laten voelen en het lijkt de normaalste zaak van de wereld dat we hier toevallig met z’n vieren zijn, 9000 km van Nederland af. Zij hebben dan al net als wij een tijd door delen van Colombia gereisd, en vanaf hier gaat ons avontuur samen verder. Medellín is daar een uitstekende plek voor. De stad die wij vooral kennen van het journaal in de jaren ’90 en de serie Narcos blijkt een moderne metropool. In de twee rijkere…

  • Koffie in Colombia

    Na nog een paar dagen op zee – met onderweg sneeuw (op een berg), orka’s en heel veel vlinders – zijn we in Cartagena, Colombia. Een échte wereldstad met veel flatgebouwen en een mooi historisch centrum. De eerste was zit al in een wasmachine als we ons door de inklaarprocedure worstelen. Een paar dagen later laten we Sirena voor het eerst in lange tijd achter in een haven om het binnenland van Colombia te verkennen. Voor het eerst in een jaar kunnen we een lange broek aan! De eerste dagen is het zelfs ronduit fris te noemen. We zijn zo’n 2000m hoog in de bergen en genieten met volle teugen…

  • Ontspannen en orkanen

    Zeilend in de Cariben ben je van een paar dingen verzekerd. Zon, zee, strand. Ontelbare schildpadden. Goedlachse mensen. Regae en rumpunch. En orkanen… Als er een reclamefolder voor de Caribische eilanden bestaat, staan de Tobago Cays op de voorkant. Drie pittoreske onbewoonde eilandjes met wuivende palmen, parelwit strand en eindeloze turquoise riffen. Maar de schoonheid van deze plek is niet bepaald geheim gebleven en in het hoogseizoen worden de Cays overspoeld door varende bezoekers. We waren dan ook gewaarschuwd voor al te hoge verwachtingen, want als je door een leger van charterboten met partymuziek naarstig op zoek moet naar een vrij stukje grond om je anker te laten vallen is…

  • Ongevraagd advies op Sint Lucia

    Als er vrienden op bezoek komen leggen we de steeds maar langer wordende klussenlijst eindelijk opzij en zijn we even ongegeneerd in vakantiestemming. Snorkelen, in de hangmat liggen, door een stadje slenteren, roadtrips, wij waren er helemaal klaar voor! Maar waren we ook klaar voor …slangen?   Voordat we vrienden Raisa en Dirk oppikten op Sint Lucia hadden we een korte stop op Sint Vincent om onze nieuwe bijbootmotor op te halen. De bus in Sint Vincent was een feest voor de zintuigen. In een 12-persoons busje worden rustig 18 mensen gestopt, waarna de ‘conducteur’ nog wel een randje vindt om op te staan of een schoot om op te…