• SXM (Sint Maarten)

    Er zijn niet veel dingen zo magisch als vanuit je bed zo het water in duiken en tussen de vissen snorkelen. Maar die vissen ook lange tijd onder water van dichtbij kunnen bekijken leek ons al helemaal gaaf. Daarom wilden we graag leren ‘freediven’, en dat is gelukt op St. Martin/Maarten! Bij freediven leer je duiken met alleen je eigen longen als tank. Onze instructeur Florian, een sympathieke Franse ex-marinier, leerde ons de fijne kneepjes van het ademen en vooral ontspannen. De les begon bij hem thuis op een yogamatje, waar we zo lang mogelijk onze adem in moesten houden als referentiekader. Dat lukte ons allebei zo’n twee minuten. Na…

  • Nederland! (Statia & Saba)

    Sint Eustatius – of ‘Statia’ – is net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland. Maar behalve de ambtenaren is niets overduidelijk Nederlands. Toch vingen we soms een glimp van herkenning op. In de vorm van een straatnaam, de voordeur die mijn oma ook had, het logo van de bieb, of een typisch Nederlandse stoeptegel. Wel voel je op het eiland de koloniale geschiedenis duidelijk, door de goed geconserveerde forten en huizen uit die tijd of benamingen als ‘het slavenpad’. In de gouden eeuw kon met de Nederlanders vrij gehandeld worden, omdat de Fransen, Engelsen en Spanjaarden op dat moment met hen – in tegenstelling tot met elkaar…

  • Barbuda, St Kitts & Nevis

    Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…

  • Antigua – Life’s a beach

    Meestal sta ik aan het roer van Sirena als we gaan aanleggen bij een tanksteiger of haven. Dat is zo gegroeid en omdat ik het inmiddels zo veel vaker heb gedaan dan Björn gaat het mij veel makkelijker af, dus we laten het maar zo. Zo verdelen we wel meer taken. Ons schip is vrij moeilijk bestuurbaar en dat zie je er ook wel aan af, dus als we een soepele aankomst hebben krijgen we wel eens een complimentje van de havenmeester. Dat is een leuke opsteker, maar helaas komt het regelmatig neer op “wat knap, voor een vrouw”. Nooit slecht bedoeld of zelfs bewust, maar wel onnodig. Björn doet…

  • Waitukubuli en Karukera

    Dominica is vergeleken met de andere eilanden (en zeker na Martinique) meer ongerept en heel weelderig. Er zijn talloze watervallen en het grootste deel van het eiland bestaat uit jungle. Ook de sfeer in de twee steden waar we waren – Roseau en Portsmouth – was top. Vriendelijke en relaxte mensen, in voor een praatje, dat klassiek eindigt met “ja mannn”. Het museum in Roseau vertelde ons dat het beste dat Columbus had gedaan weer weggaan was, en leerde ons dat de oorspronkelijke naam Waitukubuli is; vrijvertaald ‘lang is haar lichaam’. Dat daarmee het grote hoogteverschil bedoeld worden hebben we geweten. We hadden grote wandelambities op het eiland, maar eerst…

  • Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk

    Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…

  • Cabri Bourgignon

    Op Martinique hadden we voor het eerst sinds de Canarische eilanden weer grote en relatief goedkope supermarkten tot onze beschikking, dus ik heb me eindeloos vermaakt met schappen afspeuren naar interessante ingrediënten. Omdat Martinique onderdeel is van Frankrijk vindt je er zowel liter-emmers met gehakte sjalot áls hete saus in alle soorten en maten. Zo kwamen we bij het vleesvak (diepvries) kilozakken met allerlei vlees en orgaanvlees tegen. Long, maag, lam en geit, allemaal in keurige kubussen van 3x3cm - kom daar in Nederland maar eens om. Daarom deze klassiek Franse stoofpot, boeuf bourgignon, maar dan met Caribisch geitenvlees.

  • Brioche

    Brioche heb ik al heel vaak gemaakt, maar altijd met een keukenmachine met deeghaken. Het is absoluut niet moeilijk, maar zonder keukenmachine wel gedoe. Maar ik vind het één van de lekkerste dingen die je zelf kunt bakken en we waren per slot van rekening in Frankrijk (Martinique), dus nu of nooit. Het moet wel lang rusten, dus begin de avond van tevoren. Brioche smaakt - ik denk door de grote hoeveelheid gist - heerlijk hartig, bijna kazig. Warm is brioche het lekkerst, maar de volgende dag, afgekoeld en een tikkeltje droger is het óók het lekkerst... In beide gevallen maakt een lekkere lik gezouten roomboter het af.

  • Ongevraagd advies op Sint Lucia

    Als er vrienden op bezoek komen leggen we de steeds maar langer wordende klussenlijst eindelijk opzij en zijn we even ongegeneerd in vakantiestemming. Snorkelen, in de hangmat liggen, door een stadje slenteren, roadtrips, wij waren er helemaal klaar voor! Maar waren we ook klaar voor …slangen?   Voordat we vrienden Raisa en Dirk oppikten op Sint Lucia hadden we een korte stop op Sint Vincent om onze nieuwe bijbootmotor op te halen. De bus in Sint Vincent was een feest voor de zintuigen. In een 12-persoons busje worden rustig 18 mensen gestopt, waarna de ‘conducteur’ nog wel een randje vindt om op te staan of een schoot om op te…

  • Ontlading op de oceaan

    Groene planten, turquoise water, roze bloemen, gele bananen, een weelderige regenboog overspoelde ons toen we na 21 dagen varen aankwamen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. We zijn in Bequia, één van de Grenadines, en het is hier net een ansichtkaart, zo mooi.   De onstuimigheid die we beschreven in het vorige bericht heeft bijna tot het eind aangehouden. Geen oppervlak was veilig zonder antislipmatje, en als je iets moest doen waar twee handen voor nodig zijn, zoals een kop thee inschenken, gebruikten we daarvoor het cardanisch fornuis. Alleen de laatste twee of drie dagen was het iets rustiger. Zo relatief rustig zelfs dat ik op een gegeven…