• Nieuwe vrienden op Carriacou

    Op Carriacou maakten we een lange wandeling; van Hillsborough aan de ene kant van het eiland over een bergkam en door een bos naar Windward aan de andere kant. In Windward liggen traditionele houten zeilschepen die worden gebruikt voor wedstrijden, dus die wilden we wel eens zien. Op de hoofdstraat in Hilsborough kwamen er twee straathonden naar ons toe die na even op een afstandje snuffelen snel doorliepen, dezelfde kant op als wij. Ik vroeg nog: “He gezellig jongens, lopen jullie mee?” Na een paar honderd meter kregen we sterk de indruk dat ze dezelfde kant op moesten als wij. Vrolijk kwispelend liepen ze mee, door straten, langs huizen en…

  • Ontspannen en orkanen

    Zeilend in de Cariben ben je van een paar dingen verzekerd. Zon, zee, strand. Ontelbare schildpadden. Goedlachse mensen. Regae en rumpunch. En orkanen… Als er een reclamefolder voor de Caribische eilanden bestaat, staan de Tobago Cays op de voorkant. Drie pittoreske onbewoonde eilandjes met wuivende palmen, parelwit strand en eindeloze turquoise riffen. Maar de schoonheid van deze plek is niet bepaald geheim gebleven en in het hoogseizoen worden de Cays overspoeld door varende bezoekers. We waren dan ook gewaarschuwd voor al te hoge verwachtingen, want als je door een leger van charterboten met partymuziek naarstig op zoek moet naar een vrij stukje grond om je anker te laten vallen is…

  • Bret-cake (gemarmerde amandelcake met chocolade en sinaasappel)

    De weergoden hadden de wind op de oceaan opgeklopt tot orkaankracht: orkaan Bret was in aantocht. Tijd om iets te bakken. Op zoek naar inspiratie vroeg ik Björn welke cake bij een orkaan past. Hij zei 'met zo'n swirl natuurlijk' en de Bret-cake was geborenEen neutje in de cake leek me een passende knipoog naar de extra moed die we die avond nodig zouden hebben, en de smaak paste formidabel. De sinaasappelsmaak van de marmelade en likeur is heel subtiel, het is een smaak die ondersteunend is aan de amandel en chocola. Het is niet alsof je een Pimm's eet. Als je meer sinaasappelsmaak wil kun je natuurlijk sinaasappelschil gebruiken.

  • Naar het zuiden voor orkaanseizoen: Sint Maarten tot Bequia

    In de zomer kunnen door de opwarming van zeewater tropische stormen en orkanen ontstaan. Daarom willen we op tijd in het zuiden van de Caribische zee zijn, waar de kans op een orkaan heel veel kleiner is dan in het noorden. De grens ligt (volgens de verzekering) bij het eiland Bequia. Dus op naar het zuiden!   Sint Maarten is een punt waar veel Europese boten zich klaarmaken de Atlantische Oceaan op te varen, terug naar huis. Het ligt er daardoor gezellig vol en er is altijd wel iemand in voor een kop koffie of een spelletje. Maar voor ons betekende het vooral: afscheid. Want als al die boten met…

  • SXM (Sint Maarten)

    Er zijn niet veel dingen zo magisch als vanuit je bed zo het water in duiken en tussen de vissen snorkelen. Maar die vissen ook lange tijd onder water van dichtbij kunnen bekijken leek ons al helemaal gaaf. Daarom wilden we graag leren ‘freediven’, en dat is gelukt op St. Martin/Maarten! Bij freediven leer je duiken met alleen je eigen longen als tank. Onze instructeur Florian, een sympathieke Franse ex-marinier, leerde ons de fijne kneepjes van het ademen en vooral ontspannen. De les begon bij hem thuis op een yogamatje, waar we zo lang mogelijk onze adem in moesten houden als referentiekader. Dat lukte ons allebei zo’n twee minuten. Na…

  • Nederland! (Statia & Saba)

    Sint Eustatius – of ‘Statia’ – is net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland. Maar behalve de ambtenaren is niets overduidelijk Nederlands. Toch vingen we soms een glimp van herkenning op. In de vorm van een straatnaam, de voordeur die mijn oma ook had, het logo van de bieb, of een typisch Nederlandse stoeptegel. Wel voel je op het eiland de koloniale geschiedenis duidelijk, door de goed geconserveerde forten en huizen uit die tijd of benamingen als ‘het slavenpad’. In de gouden eeuw kon met de Nederlanders vrij gehandeld worden, omdat de Fransen, Engelsen en Spanjaarden op dat moment met hen – in tegenstelling tot met elkaar…

  • Barbuda, St Kitts & Nevis

    Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…

  • Antigua – Life’s a beach

    Meestal sta ik aan het roer van Sirena als we gaan aanleggen bij een tanksteiger of haven. Dat is zo gegroeid en omdat ik het inmiddels zo veel vaker heb gedaan dan Björn gaat het mij veel makkelijker af, dus we laten het maar zo. Zo verdelen we wel meer taken. Ons schip is vrij moeilijk bestuurbaar en dat zie je er ook wel aan af, dus als we een soepele aankomst hebben krijgen we wel eens een complimentje van de havenmeester. Dat is een leuke opsteker, maar helaas komt het regelmatig neer op “wat knap, voor een vrouw”. Nooit slecht bedoeld of zelfs bewust, maar wel onnodig. Björn doet…

  • Waitukubuli en Karukera

    Dominica is vergeleken met de andere eilanden (en zeker na Martinique) meer ongerept en heel weelderig. Er zijn talloze watervallen en het grootste deel van het eiland bestaat uit jungle. Ook de sfeer in de twee steden waar we waren – Roseau en Portsmouth – was top. Vriendelijke en relaxte mensen, in voor een praatje, dat klassiek eindigt met “ja mannn”. Het museum in Roseau vertelde ons dat het beste dat Columbus had gedaan weer weggaan was, en leerde ons dat de oorspronkelijke naam Waitukubuli is; vrijvertaald ‘lang is haar lichaam’. Dat daarmee het grote hoogteverschil bedoeld worden hebben we geweten. We hadden grote wandelambities op het eiland, maar eerst…

  • Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk

    Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…