• Door (het Panamakanaal)

    Na onverwacht een ruime maand in Nederland, zijn we nu weer in Panama. Terug in de warmte, het heldere water, de andere cultuur. De reden om naar Nederland te gaan was verschrikkelijk, en toch waren er ook veel fijne momenten. Samen kunnen zijn met familie en vrienden, die nog kort daarvoor zo ver weg waren. En weer even voelen hoe het is om in Nederland te leven. Terug in de kou, het comfort, de drukte. We hebben ons lang afgevraagd of we wel verder moesten gaan. We wilden wel door, maar we wilden niet weg. Gelukkig was familie heel steunend; zij willen ook dat we onze reis afmaken. Het leven…

  • Los Monjes del Sur

    De al harde wind trok steeds verder aan terwijl we op een groepje rotsen midden op zee afstoven. Los Monjes del Sur, een eiland bestaande uit twee granieten rotsen met een golfbreker ertussen. Er is nauwelijks vegetatie, alleen maar kale rots en wat visarenden. En vijf mannen van de Venezolaanse kustwacht.   Omdat er maar weinig zeilboten stoppen op Los Monjes del Sur (wij bleken de zesde dit jaar), wisten we niet wat we moesten verwachten. Het is overal gebruikelijk om via marifoon toestemming te vragen voor je ergens aanmeert, en bij een kustwachtstation wil je natuurlijk helemaal zeker weten dat je welkom bent. We hadden op zich gehoord dat…

  • Dushi bezoek

    Sinds ons laatste bericht, uit Trinidad, is er een hoop gebeurd en is er vooral heel veel bezoek geweest. Het blijkt relatief makkelijk te zijn om van Nederland naar de ABC-eilanden te vliegen. Dus niet allen was er gepland bezoek, waarover hieronder meer, maar er was zelfs verrassingsbezoek! Mijn oom Peter en tante Cynthia, die hier toevallig in Curaçao op vakantie waren, kwamen zomaar even op de koffie, en oud-collega Nataly was er voor werk. Zo was Nederland ineens even heel dichtbij!   Voordat dat zover was, voeren we van Trinidad naar Grenada, waar we eerder op doorreis ook al waren, maar wat we nog niet echt bezocht hadden. Ook…

  • Een jaar onderweg

    De zomer is aangebroken. Het is maar een paar graden warmer dan eerst, maar veel vochtiger en windstil. We hebben het daarom voor het eerst echt heet, snikheet. We zweten peentjes en het warme zeewater biedt nauwelijks soelaas. Tegelijk lijkt de zonkracht nog feller dan eerst; een prikkende hitte die soms zelfs door factor 70 weet te branden. Meestal doe ik dus geen moeite en trek aan boord steeds hetzelfde vod aan; die is toch zo doorweekt. Maar toen ik laatst naar de douane moest om in te klaren was ik even intens gelukkig: eindelijk een schoon en droog shirt. Het waren 10 heerlijke seconden.   Dat het zomer is,…

  • Ontspannen en orkanen

    Zeilend in de Cariben ben je van een paar dingen verzekerd. Zon, zee, strand. Ontelbare schildpadden. Goedlachse mensen. Regae en rumpunch. En orkanen… Als er een reclamefolder voor de Caribische eilanden bestaat, staan de Tobago Cays op de voorkant. Drie pittoreske onbewoonde eilandjes met wuivende palmen, parelwit strand en eindeloze turquoise riffen. Maar de schoonheid van deze plek is niet bepaald geheim gebleven en in het hoogseizoen worden de Cays overspoeld door varende bezoekers. We waren dan ook gewaarschuwd voor al te hoge verwachtingen, want als je door een leger van charterboten met partymuziek naarstig op zoek moet naar een vrij stukje grond om je anker te laten vallen is…

  • Naar het zuiden voor orkaanseizoen: Sint Maarten tot Bequia

    In de zomer kunnen door de opwarming van zeewater tropische stormen en orkanen ontstaan. Daarom willen we op tijd in het zuiden van de Caribische zee zijn, waar de kans op een orkaan heel veel kleiner is dan in het noorden. De grens ligt (volgens de verzekering) bij het eiland Bequia. Dus op naar het zuiden!   Sint Maarten is een punt waar veel Europese boten zich klaarmaken de Atlantische Oceaan op te varen, terug naar huis. Het ligt er daardoor gezellig vol en er is altijd wel iemand in voor een kop koffie of een spelletje. Maar voor ons betekende het vooral: afscheid. Want als al die boten met…

  • Barbuda, St Kitts & Nevis

    Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…

  • Ontlading op de oceaan

    Groene planten, turquoise water, roze bloemen, gele bananen, een weelderige regenboog overspoelde ons toen we na 21 dagen varen aankwamen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. We zijn in Bequia, één van de Grenadines, en het is hier net een ansichtkaart, zo mooi.   De onstuimigheid die we beschreven in het vorige bericht heeft bijna tot het eind aangehouden. Geen oppervlak was veilig zonder antislipmatje, en als je iets moest doen waar twee handen voor nodig zijn, zoals een kop thee inschenken, gebruikten we daarvoor het cardanisch fornuis. Alleen de laatste twee of drie dagen was het iets rustiger. Zo relatief rustig zelfs dat ik op een gegeven…

  • Sodade

    Ons Kaapverdische avontuur begint op Sal; een opvallend kaal eiland. Er groeit nagenoeg niks en behalve zout en vis zijn er geen grondstoffen. Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. Palmeira, waar wij aankomen en moeten inklaren, heeft niet veel meer dan simkaartenwinkels en een supermarkt ter grootte van een gemiddelde Nederlandse nachtwinkel voor de locals, en een paar eettentjes en souvenirshops voor het busje toeristen dat dagelijks vanuit badplaats Santa Maria afgeleverd om een dagje met tourcatamaran “Sodade” te varen. Huizen zijn soms mooi en goed onderhouden, soms onafgebouwde krotten, en dat dwars door elkaar. We liepen het dorp in vijf minuten uit, en dan sta je in de…

  • Oversteken naar Kaapverdië

    De oversteek naar Kaapverdië begon gespannen. We voelden het allebei. De afvaart uit de haven ging door moeilijke valwinden niet helemaal soepel en we hadden allebei de vorige oversteek-aankomst, achter de reddingsdienst aan, nog vers in het hoofd. Een stemmetje in ons hoofd zei ‘wat zal er dit keer stuk gaan?’ Helaas eiste ook deze tocht inderdaad slachtoffers. Maar we vonden al gauw ons ritme en uiteindelijk beleefden we op deze oversteek een paar van onze gelukkigste momenten tot nu toe. We beginnen maar even met wat er kapot ging, dan is dat maar gebeurt; zo ging het onderweg ook. Op dag één bleek het lummelbeslag, waarmee de giek vast…