-
Koffie in Colombia
Na nog een paar dagen op zee – met onderweg sneeuw (op een berg), orka’s en heel veel vlinders – zijn we in Cartagena, Colombia. Een échte wereldstad met veel flatgebouwen en een mooi historisch centrum. De eerste was zit al in een wasmachine als we ons door de inklaarprocedure worstelen. Een paar dagen later laten we Sirena voor het eerst in lange tijd achter in een haven om het binnenland van Colombia te verkennen. Voor het eerst in een jaar kunnen we een lange broek aan! De eerste dagen is het zelfs ronduit fris te noemen. We zijn zo’n 2000m hoog in de bergen en genieten met volle teugen…
-
Los Monjes del Sur
De al harde wind trok steeds verder aan terwijl we op een groepje rotsen midden op zee afstoven. Los Monjes del Sur, een eiland bestaande uit twee granieten rotsen met een golfbreker ertussen. Er is nauwelijks vegetatie, alleen maar kale rots en wat visarenden. En vijf mannen van de Venezolaanse kustwacht. Omdat er maar weinig zeilboten stoppen op Los Monjes del Sur (wij bleken de zesde dit jaar), wisten we niet wat we moesten verwachten. Het is overal gebruikelijk om via marifoon toestemming te vragen voor je ergens aanmeert, en bij een kustwachtstation wil je natuurlijk helemaal zeker weten dat je welkom bent. We hadden op zich gehoord dat…
-
Dushi bezoek
Sinds ons laatste bericht, uit Trinidad, is er een hoop gebeurd en is er vooral heel veel bezoek geweest. Het blijkt relatief makkelijk te zijn om van Nederland naar de ABC-eilanden te vliegen. Dus niet allen was er gepland bezoek, waarover hieronder meer, maar er was zelfs verrassingsbezoek! Mijn oom Peter en tante Cynthia, die hier toevallig in Curaçao op vakantie waren, kwamen zomaar even op de koffie, en oud-collega Nataly was er voor werk. Zo was Nederland ineens even heel dichtbij! Voordat dat zover was, voeren we van Trinidad naar Grenada, waar we eerder op doorreis ook al waren, maar wat we nog niet echt bezocht hadden. Ook…
-
Bonusavonturen op Trinidad
De tewaterlating ging soepel en alle belangrijke klussen zijn afgevinkt. Letterlijk, want Björn houdt en vinklijstje bij (soms doen we een klusje dat niet op de lijst staat en dan zet hij het er achteraf bij, gewoon om het af te kunnen vinken). We stonden dan ook in de startblokken om naar Grenada te vertrekken. Alleen de tuiger moest nog langskomen om het onderwand te vervangen dat bij controle niet meer goed bleek. Maar helaas kwam hij met lege handen; de stag is nog onderweg naar Trinidad. We liggen dus nog even stil. Trinidad is, onder meer door de situatie in buurland Venezuela, niet het meest veilige land om te…
-
Aan de slag op Trinidad
Vanaf het moment dat Sirena op de kant gehesen werd, zaten we meteen in een lekker ritme. Een typische klusdag begint om 6 uur voor een paar koele uurtjes, gevolgd door een enorme onweersbui rond 11 uur, roti om 12 uur en moe maar voldaan douchen om 16 uur. Een groot deel van de tijd gaat op aan roestige plekken weer goed maken. Doordat er minimaal 6 lagen van verschillende chemische middelen op gaan die elk 3-24u moeten drogen en geen van allen tegen regen kunnen, is het een arbeidsintensief proces. Je moet ontvetten, roest weghalen met de draadstaalborstel op de haakse slijper of als die er niet bij kan…
-
SXM (Sint Maarten)
Er zijn niet veel dingen zo magisch als vanuit je bed zo het water in duiken en tussen de vissen snorkelen. Maar die vissen ook lange tijd onder water van dichtbij kunnen bekijken leek ons al helemaal gaaf. Daarom wilden we graag leren ‘freediven’, en dat is gelukt op St. Martin/Maarten! Bij freediven leer je duiken met alleen je eigen longen als tank. Onze instructeur Florian, een sympathieke Franse ex-marinier, leerde ons de fijne kneepjes van het ademen en vooral ontspannen. De les begon bij hem thuis op een yogamatje, waar we zo lang mogelijk onze adem in moesten houden als referentiekader. Dat lukte ons allebei zo’n twee minuten. Na…
-
Nederland! (Statia & Saba)
Sint Eustatius – of ‘Statia’ – is net als Saba en Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland. Maar behalve de ambtenaren is niets overduidelijk Nederlands. Toch vingen we soms een glimp van herkenning op. In de vorm van een straatnaam, de voordeur die mijn oma ook had, het logo van de bieb, of een typisch Nederlandse stoeptegel. Wel voel je op het eiland de koloniale geschiedenis duidelijk, door de goed geconserveerde forten en huizen uit die tijd of benamingen als ‘het slavenpad’. In de gouden eeuw kon met de Nederlanders vrij gehandeld worden, omdat de Fransen, Engelsen en Spanjaarden op dat moment met hen – in tegenstelling tot met elkaar…
-
Barbuda, St Kitts & Nevis
Met scherpe stuurbewegingen varen we het smalle rif aan de oostkant van Antigua uit. Na de laatste bocht is de rust meteen voorbij. De golven zijn hoog vandaag, zo’n 3 meter, maar Sirena weert zich kranig. Achter ons doet een bui zijn best ons in te halen en we zien de slagregen neerslaan op het water. Maar wij blijven droog, op een opspattende golf af en toe na. We beginnen gereefd maar als na een paar uur de wind nog stevig maar minder vlagerig is, hijsen we de bezaan en ontreven we de genua. Halve wind met windkracht 5 en alle zeilen omhoog; hier is Sirena voor gemaakt. Zes uur…
-
Antigua – Life’s a beach
Meestal sta ik aan het roer van Sirena als we gaan aanleggen bij een tanksteiger of haven. Dat is zo gegroeid en omdat ik het inmiddels zo veel vaker heb gedaan dan Björn gaat het mij veel makkelijker af, dus we laten het maar zo. Zo verdelen we wel meer taken. Ons schip is vrij moeilijk bestuurbaar en dat zie je er ook wel aan af, dus als we een soepele aankomst hebben krijgen we wel eens een complimentje van de havenmeester. Dat is een leuke opsteker, maar helaas komt het regelmatig neer op “wat knap, voor een vrouw”. Nooit slecht bedoeld of zelfs bewust, maar wel onnodig. Björn doet…
-
Waitukubuli en Karukera
Dominica is vergeleken met de andere eilanden (en zeker na Martinique) meer ongerept en heel weelderig. Er zijn talloze watervallen en het grootste deel van het eiland bestaat uit jungle. Ook de sfeer in de twee steden waar we waren – Roseau en Portsmouth – was top. Vriendelijke en relaxte mensen, in voor een praatje, dat klassiek eindigt met “ja mannn”. Het museum in Roseau vertelde ons dat het beste dat Columbus had gedaan weer weggaan was, en leerde ons dat de oorspronkelijke naam Waitukubuli is; vrijvertaald ‘lang is haar lichaam’. Dat daarmee het grote hoogteverschil bedoeld worden hebben we geweten. We hadden grote wandelambities op het eiland, maar eerst…