• Bula!

    Fiji is verreweg de grootste eilandengroep waar we geweest zijn. De twee hoofdeilanden zijn enorm en er omheen en tussen liggen allemaal kleine eilanden en riffen. Voordat we daar mogen overnachten, moeten we steeds eerst toestemming vragen aan de chief van het dichtstbijzijnde dorp, door middel van ‘sevusevu’. We hadden ons natuurlijk ingelezen, maar vonden het toch maar moeilijk ons voor te stellen wat we konden verwachten. In grote lijnen wisten we: kava geven, geen zonnebril of hoed op je hoofd en vrouwelijke knieën en schouders bedekken; hoewel ik vermoed dat dat laatste meer met de kuisheid van de Britse missionarissen dan met de tradities van de oorspronkelijke bevolking te…

  • Land in zicht

    De Stille Oceaan is zo groot dat je tijd hebt om zelfs het moeilijkste dilemma in hapklare brokken te hakken. Voor ons was dat de vraag: gaan we door? We zijn deze reis begonnen met drie uitgangspunten: we gaan (en hebben gespaard voor) ongeveer drie jaar, we gaan in principe via de passaatroute de wereld rond en we stoppen als één van ons het niet meer leuk vindt; en dat beoordelen we bij elke mijlpaal opnieuw. De volgende mijlpaal komt eraan en we hebben besloten: we varen niet verder dan Nieuw Zeeland.   De belangrijkste reden is dat we voelen dat we dichter bij familie en vrienden willen zijn. We…

  • Walvissen op Niue

    Afscheid van Maupiha’a was bitterzoet: het was fijn om weer in beweging te komen en we wilden graag naar Niue, maar moeilijk om het paradijs te verlaten. De laatste avond hebben we bij Hina thuis een onvervalste Bonte Avond gehad; vanaf het moment dat ze doorhad dat ik ukulele kon spelen mocht er alleen nog maar gezongen en gespeeld worden en als er tussen de liedjes door gekletst werd maakte ze daar korte metten mee. Vrouw naar m’n hart. De volgende ochtend kwamen zij en Opupu alle boten in de baai langs om vis te brengen als afscheidscadeau. De meeste, zo niet alle, van de ongeveer 10 boten die zich…

  • Ia ora na!

    Na de rust en vrijheid van de Tuamotus beleven we de Genootschapseilanden met een dubbel gevoel. Aan de ene kant doen we ons te goed aan de geneugten van Franse supermarkten en stokbroodjes steak-frites bij eetstalletjes aan de weg. Aan de andere kant is het een komen en gaan van jetski’s, toerbootjes en cruiseschepen. Maar als je niet middenin het feestgedruis gaat liggen is er genoeg rust en natuur te vinden en vriendelijke mensen zijn er sowieso volop. En de aantrekkingskracht voor toeristen – of die nu per vliegtuig, cruiseschip of zeilboot komen – is onmiskenbaar: sappige groene kliffen die qua schoonheid voor de Marquesas niet onderdoen, omringt door een…

  • Door (het Panamakanaal)

    Na onverwacht een ruime maand in Nederland, zijn we nu weer in Panama. Terug in de warmte, het heldere water, de andere cultuur. De reden om naar Nederland te gaan was verschrikkelijk, en toch waren er ook veel fijne momenten. Samen kunnen zijn met familie en vrienden, die nog kort daarvoor zo ver weg waren. En weer even voelen hoe het is om in Nederland te leven. Terug in de kou, het comfort, de drukte. We hebben ons lang afgevraagd of we wel verder moesten gaan. We wilden wel door, maar we wilden niet weg. Gelukkig was familie heel steunend; zij willen ook dat we onze reis afmaken. Het leven…

  • Kerst in de Chichahut

    We gaan in Mulatupu aan land om wat verse groenten te kopen. Struinend komen we langs een straat waar een groep vrouwen gezellig zit te kletsen en we worden direct gewenkt dat we erbij moeten komen zitten. Er komt warme chocoladedrank, en de dames laten ons natuurlijk hun mooiste mola’s zien. Mola’s zijn gequilte doeken met prachtig geborduurde geometrische of abstracte vormen, die niet alleen de basis van hun traditionele kleding zijn, maar ook een bron van inkomsten als er toeristen als wij langskomen. Als het gesprek komt op ons leven aan boord vragen ze honderduit; waar we vandaan komen, hoe lang we onderweg zijn en of we onze ouders…

  • Guna Yala

    We worden ‘s ochtends wakker in Puerto Perme bij het geluid van vogels en een hol gebonk dat tegen de bergen terugkaatst. Een man staat op het strand een kano uit te hakken met een bijl. Als we later aan land gaan en aan de praat raken vertelt hij trots dat hij alle kano’s die hier liggen heeft gemaakt; de meester scheepsbouwer dus. Zijn naam is Roberto Rodriguez en hij vertelt honderduit over het vakmanschap van kanobouwer, ook al verstaan we maar een tiende van wat hij vertelt. De kano’s worden uit één flinke boomstam vervaardigd, die ze verder landinwaards vellen. Roberto wijst ons de weg naar het dorp, een…

  • Koffie in Colombia

    Na nog een paar dagen op zee – met onderweg sneeuw (op een berg), orka’s en heel veel vlinders – zijn we in Cartagena, Colombia. Een échte wereldstad met veel flatgebouwen en een mooi historisch centrum. De eerste was zit al in een wasmachine als we ons door de inklaarprocedure worstelen. Een paar dagen later laten we Sirena voor het eerst in lange tijd achter in een haven om het binnenland van Colombia te verkennen. Voor het eerst in een jaar kunnen we een lange broek aan! De eerste dagen is het zelfs ronduit fris te noemen. We zijn zo’n 2000m hoog in de bergen en genieten met volle teugen…

  • Los Monjes del Sur

    De al harde wind trok steeds verder aan terwijl we op een groepje rotsen midden op zee afstoven. Los Monjes del Sur, een eiland bestaande uit twee granieten rotsen met een golfbreker ertussen. Er is nauwelijks vegetatie, alleen maar kale rots en wat visarenden. En vijf mannen van de Venezolaanse kustwacht.   Omdat er maar weinig zeilboten stoppen op Los Monjes del Sur (wij bleken de zesde dit jaar), wisten we niet wat we moesten verwachten. Het is overal gebruikelijk om via marifoon toestemming te vragen voor je ergens aanmeert, en bij een kustwachtstation wil je natuurlijk helemaal zeker weten dat je welkom bent. We hadden op zich gehoord dat…

  • Dushi bezoek

    Sinds ons laatste bericht, uit Trinidad, is er een hoop gebeurd en is er vooral heel veel bezoek geweest. Het blijkt relatief makkelijk te zijn om van Nederland naar de ABC-eilanden te vliegen. Dus niet allen was er gepland bezoek, waarover hieronder meer, maar er was zelfs verrassingsbezoek! Mijn oom Peter en tante Cynthia, die hier toevallig in Curaçao op vakantie waren, kwamen zomaar even op de koffie, en oud-collega Nataly was er voor werk. Zo was Nederland ineens even heel dichtbij!   Voordat dat zover was, voeren we van Trinidad naar Grenada, waar we eerder op doorreis ook al waren, maar wat we nog niet echt bezocht hadden. Ook…