• Thuiskomen

    Toen we, ergens midden op de Grote Oceaan, besloten niet verder met Sirena te varen dan Nieuw Zeeland, zagen we meteen helemaal voor ons hoe we dan wèl terug zouden komen: met een vrachtschip! Tot 2020 kon je op sommige vrachtschepen een hut boeken en meevaren naar hun bestemmingen. Dan duurt een tocht van Nieuw Zeeland naar Nederland ineens een paar weken in plaats van maanden. Wij zagen onszelf al op de brug staan, de schipper lastigvallen met allemaal vragen, uitkijkend over 10.000 containers, de horizon een stuk verder weg dan op Sirena. Bovendien zou het een mooie symbolische afsluiter van de reis zijn om toch met een boot aan…

  • Nieuws in Nieuw Zeeland

    We zitten op een steen uit te kijken over Lake Wanaka, met allebei een flinke ijsco, als de telefoon gaat. Het is Rob, de bootmakelaar. We kijken elkaar gespannen aan, en wachten nog even met opnemen. Wat zou Rob willen? Er is wel wat interesse in Sirena, maar tot nu toe is er nog maar één kijker geweest. Misschien heeft ie alleen maar een vraag. De telefoon is al drie keer overgegaan, we moeten er toch echt aan geloven. We nemen op. Op dat moment toeren we al zo’n vier weken door Nieuw Zeeland met onze tweedehands Nissan Dualis – die we aan het eind van de reis in Christchurch…

  • Nieuwe thuishaven

    Inmiddels is het hier heerlijk zomerweer, maar toen we aankwamen in Nieuw Zeeland was het guur. Misschien zijn we watjes geworden, maar we (oké ik) zaten met dikke sokken en twee truien aan en een fleecedekentje over de benen; mutsen op als we ze mee hadden gehad. Toch ook wel weer lekker, en een eerste teken dat ons leven er weer anders uit gaat zien. Sirena heeft haar eindbestemming bereikt…   Om dat feit nog even te ontkennen, hebben we eerst nog een kleine twee weken in de Bay of Islands rondgevaren, voor we naar onze ‘klushaven’ in Whangārei voeren. De Bay of Islands is een postzegel vergeleken met bijvoorbeeld…

  • Land in zicht

    De Stille Oceaan is zo groot dat je tijd hebt om zelfs het moeilijkste dilemma in hapklare brokken te hakken. Voor ons was dat de vraag: gaan we door? We zijn deze reis begonnen met drie uitgangspunten: we gaan (en hebben gespaard voor) ongeveer drie jaar, we gaan in principe via de passaatroute de wereld rond en we stoppen als één van ons het niet meer leuk vindt; en dat beoordelen we bij elke mijlpaal opnieuw. De volgende mijlpaal komt eraan en we hebben besloten: we varen niet verder dan Nieuw Zeeland.   De belangrijkste reden is dat we voelen dat we dichter bij familie en vrienden willen zijn. We…

  • Tijd in de Tuamotus

    Ankeren in een atol is echt een feestje. Het water is zo helder dat je vanaf 20 meter diepte al kan scouten naar een goeie zandplek op de bodem om het anker op te leggen, en de paar honderd meter brede strook palmstrand en koraal die je van de oceaan scheidt zorgt ervoor dat je zelfs met harde wind op heerlijk vlak water ligt; om van de overdaad aan verse kokosnoten nog maar te zwijgen. Er zijn zelfs slingers op het feestje, want we ‘versieren’ de ankerketting met stootwillen, zodat ie een beetje boven de grond drijft en niet verstrikt raakt in de koraalclusters waarmee de bodem bezaaid is. Als…

  • Door (het Panamakanaal)

    Na onverwacht een ruime maand in Nederland, zijn we nu weer in Panama. Terug in de warmte, het heldere water, de andere cultuur. De reden om naar Nederland te gaan was verschrikkelijk, en toch waren er ook veel fijne momenten. Samen kunnen zijn met familie en vrienden, die nog kort daarvoor zo ver weg waren. En weer even voelen hoe het is om in Nederland te leven. Terug in de kou, het comfort, de drukte. We hebben ons lang afgevraagd of we wel verder moesten gaan. We wilden wel door, maar we wilden niet weg. Gelukkig was familie heel steunend; zij willen ook dat we onze reis afmaken. Het leven…

  • Vrienden in Colombia

    Laura en Jelle staan ons al op te wachten als we na een lange busreis aankomen bij het appartement. Er zijn nog geen drie seconden nodig om alles weer als vanouds te laten voelen en het lijkt de normaalste zaak van de wereld dat we hier toevallig met z’n vieren zijn, 9000 km van Nederland af. Zij hebben dan al net als wij een tijd door delen van Colombia gereisd, en vanaf hier gaat ons avontuur samen verder. Medellín is daar een uitstekende plek voor. De stad die wij vooral kennen van het journaal in de jaren ’90 en de serie Narcos blijkt een moderne metropool. In de twee rijkere…

  • Dushi bezoek

    Sinds ons laatste bericht, uit Trinidad, is er een hoop gebeurd en is er vooral heel veel bezoek geweest. Het blijkt relatief makkelijk te zijn om van Nederland naar de ABC-eilanden te vliegen. Dus niet allen was er gepland bezoek, waarover hieronder meer, maar er was zelfs verrassingsbezoek! Mijn oom Peter en tante Cynthia, die hier toevallig in Curaçao op vakantie waren, kwamen zomaar even op de koffie, en oud-collega Nataly was er voor werk. Zo was Nederland ineens even heel dichtbij!   Voordat dat zover was, voeren we van Trinidad naar Grenada, waar we eerder op doorreis ook al waren, maar wat we nog niet echt bezocht hadden. Ook…

  • Een jaar onderweg

    De zomer is aangebroken. Het is maar een paar graden warmer dan eerst, maar veel vochtiger en windstil. We hebben het daarom voor het eerst echt heet, snikheet. We zweten peentjes en het warme zeewater biedt nauwelijks soelaas. Tegelijk lijkt de zonkracht nog feller dan eerst; een prikkende hitte die soms zelfs door factor 70 weet te branden. Meestal doe ik dus geen moeite en trek aan boord steeds hetzelfde vod aan; die is toch zo doorweekt. Maar toen ik laatst naar de douane moest om in te klaren was ik even intens gelukkig: eindelijk een schoon en droog shirt. Het waren 10 heerlijke seconden.   Dat het zomer is,…

  • Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk

    Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…