-
Ontspannen en orkanen
Zeilend in de Cariben ben je van een paar dingen verzekerd. Zon, zee, strand. Ontelbare schildpadden. Goedlachse mensen. Regae en rumpunch. En orkanen… Als er een reclamefolder voor de Caribische eilanden bestaat, staan de Tobago Cays op de voorkant. Drie pittoreske onbewoonde eilandjes met wuivende palmen, parelwit strand en eindeloze turquoise riffen. Maar de schoonheid van deze plek is niet bepaald geheim gebleven en in het hoogseizoen worden de Cays overspoeld door varende bezoekers. We waren dan ook gewaarschuwd voor al te hoge verwachtingen, want als je door een leger van charterboten met partymuziek naarstig op zoek moet naar een vrij stukje grond om je anker te laten vallen is…
-
Antigua – Life’s a beach
Meestal sta ik aan het roer van Sirena als we gaan aanleggen bij een tanksteiger of haven. Dat is zo gegroeid en omdat ik het inmiddels zo veel vaker heb gedaan dan Björn gaat het mij veel makkelijker af, dus we laten het maar zo. Zo verdelen we wel meer taken. Ons schip is vrij moeilijk bestuurbaar en dat zie je er ook wel aan af, dus als we een soepele aankomst hebben krijgen we wel eens een complimentje van de havenmeester. Dat is een leuke opsteker, maar helaas komt het regelmatig neer op “wat knap, voor een vrouw”. Nooit slecht bedoeld of zelfs bewust, maar wel onnodig. Björn doet…
-
Martinique: fanfares en foerageren in Frankrijk
Martinique is onderdeel van Frankrijk (en dus ook Europese Unie), dus met bekende taal, mobiel abonnement, munteenheid en menukaart. Comfortabel en goed voor onze slinkende voorraden, al voelde het misschien wat minder Caribisch. Maar dat gevoel verdween snel toen we kennismaakten met een lokale speedboot en meedansten op de fanfares van het carnaval. Aankomen in Sainte-Anne en een dag later even verderop in Le Marin was een cultuurshock. Nog nooit zagen we zoveel boten bij elkaar voor anker liggen. In beide baaien liggen elk minimaal 500 boten zich tegoed te doen aan de goed gesorteerde watersportwinkels en supermarkten – voor ons ook de hoofdattractie. Maar (gelukkig) zijn Sainte-Anne en Le…
-
Sodade
Ons Kaapverdische avontuur begint op Sal; een opvallend kaal eiland. Er groeit nagenoeg niks en behalve zout en vis zijn er geen grondstoffen. Toerisme is de belangrijkste bron van inkomsten. Palmeira, waar wij aankomen en moeten inklaren, heeft niet veel meer dan simkaartenwinkels en een supermarkt ter grootte van een gemiddelde Nederlandse nachtwinkel voor de locals, en een paar eettentjes en souvenirshops voor het busje toeristen dat dagelijks vanuit badplaats Santa Maria afgeleverd om een dagje met tourcatamaran “Sodade” te varen. Huizen zijn soms mooi en goed onderhouden, soms onafgebouwde krotten, en dat dwars door elkaar. We liepen het dorp in vijf minuten uit, en dan sta je in de…