SXM (Sint Maarten)

Er zijn niet veel dingen zo magisch als vanuit je bed zo het water in duiken en tussen de vissen snorkelen. Maar die vissen ook lange tijd onder water van dichtbij kunnen bekijken leek ons al helemaal gaaf. Daarom wilden we graag leren ‘freediven’, en dat is gelukt op St. Martin/Maarten! Bij freediven leer je duiken met alleen je eigen longen als tank. Onze instructeur Florian, een sympathieke Franse ex-marinier, leerde ons de fijne kneepjes van het ademen en vooral ontspannen. De les begon bij hem thuis op een yogamatje, waar we zo lang mogelijk onze adem in moesten houden als referentiekader. Dat lukte ons allebei zo’n twee minuten. Na wat oefeningen mochten we het nog eens proberen en vechtend tegen het tegenstribbelende middenrif lukte het uiteindelijk om zo’n vier minuten onze adem in te houden! Eenmaal in het water was het zelfs iets makkelijker, minder een gevecht, omdat je ‘onderwaterreflexen’ dan in werking treden. Als de huid onder je ogen en achter je oren nat is wil je je adem inhouden. Wat niet wil zeggen dat we vier minuten onder bleven, want liggend op een yogamatje is het een stuk makkelijker om je lang te ontspannen dan terwijl je naar beneden zwemt en een barracuda je aanstaart. Maar het is ons allebei al na een dag gelukt om op 20 meter diepte te komen en daar comfortabel even te blijven hangen en te genieten van het leven daar. Nieuwsgierige zeeëngelen kwamen op ons af, een enorme verpleegsterhaai lag lekker een tukkie te doen en we zagen een schildpad die zo groot was dat ik met gemak in zijn schild zou passen. Mits het lukt om je goed te ontspannen is het een machtige ervaring om zo diep in het water te zijn en daar gewichtloos en tijdloos te drijven. Tot het onvermijdelijke moment dat je verstand weer aangaat en je snel naar boven vlucht.

Een ander hoogtepunt van St. Martin was de Super-U. Ik schreef al wel eens eerder over de supermarkten op Franse eilanden. Die zijn bijzonder goed bevoorraad en omdat (van horen zeggen) de Franse overheid de prijzen kunstmatig laag houdt met subsidie, ook zeer betaalbaar. Toch is het moeilijk uit te leggen hoe heerlijk het is om daar inkopen te doen als je op een boot woont. Normaal gesproken moeten we bij élk product afwegen: is het de prijs waard, kunnen we het komende tijd nog ergens anders verkrijgen? Als er keus is én het is betaalbaar, dan kun ineens weer gedachteloos boodschappen doen. De enige enige factor waar je dan nog rekening mee hoeft te houden is ‘krijg ik het mee’. Om te kijken of de supermarkt geschikt was en of de afstand niet te groot zou zijn met volle tassen, ging ik alleen op verkenningsmissie, terwijl Björn thuis bleef met de koelkastmonteur (hij doet het weer!). Ik was na twee schappen al helemaal tevreden: in mijn karretje lagen 10 zakken chips en vier flessen aanmaaklimonade, twee dingen die we sinds de vorige Franse supermarkt niet meer hadden gevonden (de limonade) of alleen voor een bedrag dat mijn Veluwse opvoeding niet kon opbrengen (5 euro voor een zak chips). Laverend tussen de schappen door raakte ik steeds meer in mijn nopjes want “oeh ze hebben mosterd” en “aahh ze hebben lekkere paddenstoelen in blik”. Tot ik bij de versafdeling kwam. Kwijlend liep ik langs het vis-, vlees- en kaasschap, en voor me ontvouwde zich de grootste groente-afdeling die ik sinds de Utrechtse AHXL heb gezien. In mijn hoofd klonk een engelenkoor. Vive la France.

Op dit moment maken we ons op om voor het eerst in lange tijd niet naar het noorden maar naar het zuiden te varen. Na een kort bezoek aan jetseteiland St. Barts en een pitstop op Antigua en Martinique voor pakketjes, varen we naar het zuiden van de Caribische zee waar we veilig zijn voor aankomende orkanen. Eind juni zijn we als alles goed gaat in Trinidad , waar we de kant op gaan voor wat groot onderhoud. En ook daar hebben we zin in, een maandje lekker bikken, schuren en smeren. Dat heeft Sirena wel verdiend, na al die trouwe dienst!