• Op naar Aotearoa

    Normaal zit ik ‘s nachts urenlang sterren te kijken. Nu schittert er iets anders in de lucht. Onweer. De telefoons, Iridium en marifoon liggen al in de oven (kooi van Faraday) en ik ga naar buiten om de motor aan te zetten. Als de bliksem inslaat, kunnen we dan in ieder geval de motor en communicatieapparatuur nog gebruiken. De zoute…

  • Bula!

    Fiji is verreweg de grootste eilandengroep waar we geweest zijn. De twee hoofdeilanden zijn enorm en er omheen en tussen liggen allemaal kleine eilanden en riffen. Voordat we daar mogen overnachten, moeten we steeds eerst toestemming vragen aan de chief van het dichtstbijzijnde dorp, door middel van ‘sevusevu’. We hadden ons natuurlijk ingelezen, maar vonden het toch maar moeilijk ons…

  • Land in zicht

    De Stille Oceaan is zo groot dat je tijd hebt om zelfs het moeilijkste dilemma in hapklare brokken te hakken. Voor ons was dat de vraag: gaan we door? We zijn deze reis begonnen met drie uitgangspunten: we gaan (en hebben gespaard voor) ongeveer drie jaar, we gaan in principe via de passaatroute de wereld rond en we stoppen als…

  • Walvissen op Niue

    Afscheid van Maupiha’a was bitterzoet: het was fijn om weer in beweging te komen en we wilden graag naar Niue, maar moeilijk om het paradijs te verlaten. De laatste avond hebben we bij Hina thuis een onvervalste Bonte Avond gehad; vanaf het moment dat ze doorhad dat ik ukulele kon spelen mocht er alleen nog maar gezongen en gespeeld worden…

  • Ia ora na!

    Na de rust en vrijheid van de Tuamotus beleven we de Genootschapseilanden met een dubbel gevoel. Aan de ene kant doen we ons te goed aan de geneugten van Franse supermarkten en stokbroodjes steak-frites bij eetstalletjes aan de weg. Aan de andere kant is het een komen en gaan van jetski’s, toerbootjes en cruiseschepen. Maar als je niet middenin het…

  • Tijd in de Tuamotus

    Ankeren in een atol is echt een feestje. Het water is zo helder dat je vanaf 20 meter diepte al kan scouten naar een goeie zandplek op de bodem om het anker op te leggen, en de paar honderd meter brede strook palmstrand en koraal die je van de oceaan scheidt zorgt ervoor dat je zelfs met harde wind op…

  • Anker op!

    Zo, wij zijn weer ‘boven Jan’! Maar het duurde wel even. Man man man wat hebben wij ons beroerd gevoeld. Koorts, hoofdpijn, pijn in spieren en gewrichten, overgeven, huiduitslag, jeuk, het is allemaal langs gekomen. We deden niet veel meer dan slapen, paracetamollen eten en water drinken. Volgens de RMD-dokter (en Dokter Laura) was het hoogstwaarschijnlijk een tropisch muggenvirus (zika,…

  • Trouble in Paradise

    Ons ankerlier is kapot. Dat is vrij onhandig, aangezien het ankerlier ervoor zorgt dat we ons anker op kunnen halen en ons kunnen verplaatsen. Onze zware boot ligt aan een goed zwaar anker met een zware ketting, dus met de hand ophalen is geen reële optie – we hebben het geprobeerd. En in tegenstelling tot een koelwaterpomp, hydrofoor, dieselopvoerpomp, dynamo…

  • Aangekomen in het paradijs

    We zijn er! Na 39 dagen, 4291 mijl, zes verschillende zeilen en een dagrecord van 143 mijl, zijn we aangekomen bij het adembenemende Fatu Hiva. Stijle rotswanden vol groen, prachtige witte vogels, berggeiten en bij het snorkelen alleen maar onbekende vissen. We liggen in de Hanavave-baai; in het Frans de Baie de Penis, naar de uitstulpende rotsformaties rond de baai.…

  • Update vanaf de Stille Oceaan

    Update vanaf de Stille Oceaan ’s Nachts varen is de eerste keer na een lange tijd altijd erg spannend. Elke keer weer. De boot gaat tekeer op de golven. Als je in bed ligt denk je de hele tijd dat degene die wacht houdt overboord spoelt en als je wacht houdt lijken de golven huizenhoog. In dit geval waaide het…